Τάντσικο: Πρωτεύουσα του Τάραμπον. Δες Τάραμπον.

Τάραμπον: Ένα έθνος στον ωκεανό Άρυθ. Κάποτε ήταν έθνος με πολύ ανεπτυγμένο το εμπόριο, μεταξύ άλλων με μεγάλη παραγωγή χαλιών και χρωμάτων, με βεγγαλικά που τα παρήγε η Συντεχνία των Φωτοδοτών. Ελάχιστα νέα έρχονται από το Τάραμπον από τότε που η χώρα άρχισε να σπαράζεται από την αναρχία και από τον εμφύλιο πόλεμο, κάτι που επιδεινώνεται από τους ταυτόχρονους πολέμους εναντίον του Άραντ Ντόμαν και των Δρακορκισμένων, των ανθρώπων που έχουν ορκιστεί να ακολουθήσουν τον Αναγεννημένο Δράκοντα.

Τάρμον Γκάι’ντον: Η Τελευταία Μάχη. Δες επίσης Δράκοντα, Προφητείες του· Κέρας του Βαλίρ.

Τέκνα του Φωτός: Μια κοινωνία με αυστηρές, ασκητικές πεποιθήσεις, που δεν οφείλει υποταγή σε κανένα έθνος, αφιερωμένη στην ήττα του Σκοτεινού και την εξόντωση όλων των Σκοτεινόφιλων. Ιδρύθηκε κατά τον Εκατονταετή Πόλεμο από τον Λόθαιρ Μάντελαρ, με σκοπό τον προσηλυτισμό εναντίον των Σκοτεινόφιλων που ολοένα πλήθαιναν. Εξελίχθηκε κατά τον πόλεμο και έγινε μια καθαρά στρατιωτική οργάνωση. Έχουν εξαιρετικά άκαμπτες πεποιθήσεις και είναι βέβαιοι ότι μόνο τα Τέκνα γνωρίζουν την αλήθεια και το σωστό. Θεωρούν Σκοτεινόφιλους τις Άες Σεντάι και όσους τις υποστηρίζουν. Είναι γνωστοί χλευαστικά ως Λευκομανδίτες. Το έμβλημά τους είναι ένας λευκός ήλιος σε άσπρο φόντο.

Τελ’αράν’ριοντ: Στην Παλιά Γλώσσα, ο «Αθέατος Κόσμος», ή «Κόσμος των Ονείρων». Ένας κόσμος που τον βλέπεις κλεφτά στα όνειρα, που οι αρχαίοι πίστευαν ότι διαποτίζει και περιβάλλει όλους τους άλλους πιθανούς κόσμους. Πολλοί μπορούν ν’ αγγίξουν τον Τελ’αράν’ριοντ για λίγες στιγμές στα όνειρά τους, όμως λίγοι είχαν ποτέ την ικανότητα να εισέρχονται κατά βούληση, αν και πρόσφατα ανακαλύφθηκαν κάποια τερ’ανγκριάλ που παρέχουν αυτή την ικανότητα. Αντίθετα από τα άλλα όνειρα, αυτό που συμβαίνει στα ζωντανά όντα στον Κόσμο των Ονείρων είναι πραγματικό· μια πληγή που θα δεχθείς εκεί, θα υπάρχει ακόμα όταν ξυπνήσεις, κι όποιος πεθαίνει εκεί δεν ξυπνά καθόλου. Δες επίσης τερ’ανγκριάλ.

τερ’ανγκριάλ: Απομεινάρια της Εποχής των Θρύλων που χρησιμοποιούν τη Μία Δύναμη. Αντίθετα από τα ανγκριάλ και τα σα’ανγκριάλ, κάθε τερ’ανγκριάλ κατασκευάστηκε με σκοπό να κάνει κάτι συγκεκριμένο. Κάποια τερ’ανγκριάλ χρησιμοποιούνται από τις Άες Σεντάι, όμως η αρχική χρησιμότητα πολλών άλλων είναι άγνωστη. Κάποια απαιτούν διαβίβαση της Μίας Δύναμης, ενώ άλλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν από οποιονδήποτε. Μερικά σκοτώνουν τη γυναίκα που τα χρησιμοποιεί, ή καταστρέφουν την ικανότητά της να διαβιβάζει. Όπως συμβαίνει με τα ανγκριάλ και τα σα’ανγκριάλ, ο τρόπος κατασκευής τους έχει χαθεί μετά το Τσάκισμα του Κόσμου. Δες επίσης ανγκριάλ· σα’ανγκριάλ.

Τζέησιν Νατάελ: Όνομα που χρησιμοποιείται από τον Ασμόντιαν, έναν από τους Αποδιωγμένους.

τζι’ε’τόχ: Στην Παλιά Γλώσσα, «τιμή και υποχρέωση» ή «τιμή και καθήκον». Ο πολύπλοκος κώδικας βάσει του οποίου ζουν οι Αελίτες, που για να εξηγηθεί θα χρειαζόταν ένα ράφι βιβλία. Ως ένα μικρό παράδειγμα, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να κερδίσεις τιμή στη μάχη. Ο πιο ασήμαντος είναι να σκοτώσεις, διότι οι πάντες μπορούν να σκοτώσουν. Ο πιο σημαντικός είναι να αγγίξεις έναν οπλισμένο, ζωντανό εχθρό χωρίς να του κάνεις κακό. Κάπου στη μέση είναι να κάνεις έναν εχθρό γκαϊ’σάιν. Ως άλλο παράδειγμα, η ντροπή, που επίσης έχει πολλά επίπεδα τζι’ε’τόχ, θεωρείται σε πολλά απ’ αυτά τα επίπεδα χειρότερη από τον πόνο, τα τραύματα ή ακόμα και το θάνατο. Ως τρίτο, υπάρχουν, και πάλι, πολλά επίπεδα τοχ, υποχρέωσης, αλλά ακόμα και το πιο μικρό πρέπει να εκπληρωθεί στο ακέραιο. Το τοχ υπερβαίνει κάθε άλλο παράγοντα, σε βαθμό που ένας Αελίτης συχνά θα δεχθεί να υποστεί ντροπή, αν είναι ανάγκη, για να ανταποκριθεί σε μια υποχρέωση που ίσως για έναν ξενομερίτη θα φαινόταν ασήμαντη. Δες επίσης γκαϊ’σάιν.

Τζούιλιν Σάνταρ: Ένας ληστοκυνηγός από το Δάκρυ.

Τρόλοκ: Πλάσματα του Σκοτεινού, δημιουργημένα κατά τον Πόλεμο της Σκιάς. Είναι γιγαντόσωμοι, ένα στρεβλό μίγμα ανθρώπινων και ζωικών χαρακτηριστικών. Είναι χωρισμένοι σε ομάδες σαν φυλές, μεταξύ των οποίων είναι οι Ντά’βολ, οι Κό’μπαλ και οι Ντάι’μον. Άσπλαχνοι εκ φύσεως, σκοτώνουν για την καθαρή χαρά του σκοτωμού. Είναι ύπουλοι και δεν μπορεί να τους εμπιστευτεί κανείς παρά μόνο όταν τον φοβούνται.

Τροχός του Χρόνου: Ο Χρόνος είναι ένας τροχός με επτά ακτίνες και κάθε ακτίνα μια Εποχή. Καθώς γυρνά ο Τροχός, οι Εποχές έρχονται και περνούν και καθεμιά αφήνει αναμνήσεις, που ξεθωριάζουν και γίνονται θρύλος κι έπειτα μύθος και έχουν ξεχαστεί όταν πια ξανάρθει η Εποχή. Το Σχήμα της Εποχής είναι λιγάκι διαφορετικό κάθε φορά που έρχεται μια Εποχή και κάθε φορά υπόκειται σε μεγαλύτερες αλλαγές.