БЛАЗЕН

Так, так. Прысягаю святой Аннай, што і наш жываток просіць праз раток.

СЭР ТОБІ

Святая праўда твая, дурачына.— А ты марш жыва ў будку і натры свой ланцужок мякішам.— Нясі гладыш віна, Марыя!

МАЛЬВОЛЬЁ

Містрыс Мэры, калі б вы лічылі, што міласць вашай дабрадзейнай гаспадыні варта нечага большага, чым пагарды, вы не сталі б патураць такім ганебным паводзінам. Яна пра ўсё даведаецца, прысягаю гэтай рукой. (Выходзіць.)

МАРЫЯ

Ідзі, ідзі, пратрасі свае асліныя вушы.

СЭР ЭНДРУ

Святой бы справай было, як і глынуць кубачак, калі чалавек галодны,— выклікаць яго на дуэль, а потым парушыць слова і пакінуць таго шалахвоста ў дурнях. Дальбог, праўда!

СЭР ТОБІ

Зрабі гэта, рыцар. Я напішу табе тэкст выкліку альбо перадам яму тваё абурэнне вусна.

МАРЫЯ

Любенькі сэр Тобі, перацярпіце вы гэтую ноч. Пасля таго як той малады графаў пасланец пабываў у маёй гаспадыні, яна стала проста сама не свая. А што датычыць моські Мальвольё...

СЭР ЭНДРУ

Мёсье, вы хацелі сказаць, містрыс?

МАРЫЯ

Ага ж, моські Мальвольё, то даручыце яго мне. Калі я яго не пашыю ў дурні і не зраблю пасмешышчам перад кожным сустрэчным-папярэчным, лічыце мяне недапекай, якая не ўмее роўна ляжаць у ложку. Я ўпэўнена, што гэта ў мяне выйдзе цюцелька ў цюцельку.

СЭР ТОБІ

Цікава, цікава. Раскажы нам што-небудзь пра яго.

МАРЫЯ

Яшчэ чаго! Праўда, ён іншы раз паводзіць сябе як пурытанін.

СЭР ЭНДРУ

Ого, каб я гэта ведаў, адпаласаваў бы яго тут, як зброднага сабаку.

СЭР ТОБІ

Што? За тое толькі, што ён пурытанін? А якія ў цябе пераканаўчыя падставы, ваяўнічы рыцар?

СЭР ЭНДРУ

Пераканаўчых падстаў у мяне няма, але падстаўкі, каб дабрацца да яго фізіі, у мяне дастатковыя.

МАРЫЯ

Ніякага ён д'ябла не пурытанін, і наогул — ні рыба ні мяса. Ён проста графінін угоднічак, крыўляка-вослік, які дзяўбе і дзяўбе ўсім правілы паводзін, падкладваючы іх, як каню сена, цэлымі ахапкамі. Сам сябе выдае — уга, што-та я, і, як яму здаецца, сам такая ўжо маляваная карцінка, што ўсе быццам толькі аб тым і мараць, каб утрэскацца ў такога херувімчыка. Вось па гэтай яго загане мая помста і знойдзе балючае месца ўдарыць.

СЭР ТОБІ

А што ты надумала зрабіць?

МАРЫЯ

Хачу падкінуць на яго сцежку такія-сякія няясныя любоўныя пасланні; у іх па апісанні колеру бародкі, формы ног, паходкі, вачэй і прыплюснутай лабаціны ён беспамылкова пазнае самога сябе. Я ўмею пісаць амаль аднолькавым почыркам з маёй мілэдзі, вашай пляменніцай. Там, дзе мы ўжо забыліся, калі і што хто пісаў, мы ледзьве адрозніваем, чыя там была рука.

СЭР ТОБІ

Надзвычайна! Я ўжо носам чую, чым тут пахне.

СЭР ЭНДРУ

Ваш план, містрыс, і мне казыча ў носе.

СЭР ТОБІ

Ён падумае, што пісьмы, якія ты яму падкінеш, пісаны маёй пляменніцай і што яна ўтрэскалася ў яго?

МАРЫЯ

О, о, мой план сапраўды жарэбчык такой масці.

СЭР ЭНДРУ

I ваш жарэбчык зробіць з дварэцкага асла?

МАРЫЯ

У такім разе зробіць, не сумняваюся.

СЭР ЭНДРУ

Вось будзе сцэна, дальбог!

МАРЫЯ

Каралеўская пацеха, будзьце ўпэўнены. Я зараней ведаю, што маё зелле на яго падзейнічае. Вас абодвух, а блазен няхай будзе трэці, я прыткну ў цянёк у тым месцы, дзе ён знойдзе пісьмо. Панаглядаеце, як ён будзе яго сабе тлумачыць. А пакуль што кладзіцеся спаць і няхай вам тое сніцца, што павінна адбыцца. Дабранач! (Выходзіць.)

СЭР ТОБІ

Добрай ночы Пентазілея, царыца амазонак.

СЭР ЭНДРУ

Бядовая дзеўка, дальбог!

СЭР ТОБІ

Учэпістая, як ганчак чыстай крыві. I па мне душу

раняе, нягодніца. Ну, дык як у цябе?

СЭР ЭНДРУ

I па мне аднойчы раняла душу адна...

СЭР ТОБІ

Пайшлі спаць, рыцар. Табе трэба адправіць ганца да сваіх, каб прыслалі яшчэ грошай.

СЭР ЭНДРУ

Калі я не ўсватаю вашай пляменніцы, я здорава сеў на мель.

СЭР ТОБІ

Не стагні, а пасылай па грошы, рыцар. Калі ўрэшце яна табе не дастанецца, абзывай мяне хоць сівай кабылай.

СЭР ЭНДРУ